این هم مادر محمد طاهری جوان است که نه فقط دادخواه خون فرزند خودش است بلکه ناله‌هایش، درد مادران دیگری است که مثل او به جای در آغوش کشیدن فرزند، قاب عکس‌های عزیزان‌شان را در آغوش می‌کشند. او می‌گوید:
این بچه‌ی منه. من هنوز منتظرم بچه‌ی من از دانشگاه بیاد خونه. بچه‌ی من دانشجو بود. بچه‌ی من جوون بود. هزار تا آرزو داشت. به چه دلیلی بچه‌ی منو کشتن؟ چه حقی دارن بچه‌ی منو بکشن؟
محمد طاهری اگر در آبان ۹۸ کشته نمیشد امروز ۲۱ ساله میشد.
