‏چرا کمتر به سازمان حقوق‌بشری و زیرمجموعه‌های آن‌ می‌توان اعتماد کرد؟

‏سابقه تاریک آنها:
‏رومیو دالر Romeo Dallaireافسر کانادایی اهل مونترال فرمانده نیروهای سازمان ملل در رواندا تعریف می‌کند که در ژانویه ۱۹۹۴ یک خبرچین دولتی به وی خبر می‌دهد که نیروهای هوتو به شدت در حال تجهیز‏نظامی برای قلع و قمع توتسی‌ها هستند. طبق فکسی که دالر به سازمان ملل فرستاد، خبرچین دولتی گفته بود که به او دستور داده شده تا می‌توانند سرباز بگیرند. و این که پرسنل او می‌توانند در ۲۰ دقیقه هزار توتسی را بکشد.‏خبرچین و خانواده‌اش را رد کرد. در واقع نیروی حافظ صلح سازمان ملل این درخواست را رد کردند که منجر به نسل‌کشی یک میلیون توتسی و هوتوهای میانه‌رو شد که سعی در جلوگیری جنایات هوتوهای تندرو داشتند.نسل‌کشی در ۱۰۰ روز.‏شد که ایدز گرفتند. نمی‌توان از زنان قربانی پرسید چه کسی آنها را آلوده کرده. آسومپا ۴۸ ساله نمی‌داند در آن ۱۰۰ روز چند بار و چند مرد به وی تجاوز کردند.”تنها نفر اول را یادم می‌آید. همسایه ما بود. به او اعتماد داشتیم.” بسیاری از زنان به خاطر عدم معالجه به ‏به موقع مردند. دلیل رد کردن درخواست دالر این بود که دپارتمان حفظ صلح فکر می‌کرد وی از وظایف خود فراتر رفته و باید او را مهار کرد. نگرانی بیشتر نجات و حفظ جان نیروهای حافظ صلح بود. دنیا و رسانه‌ها در سکوت این نسل‌کشی را تماشا کردند و دم برنیاوردند.‏سال ۲۰۰۳ دو روزنامه‌نگار رواندایی به خاطر تحریک و تشویق به نسل‌کشی به حبس ابد و یک خبرنگار دیگر به ۳۵ سال زندان‌ محکوم شدند.