چگونه تاریخ خواهد توانست عصیانِ تو را علیه بیداد از یادها ببرد؟

با کدامین ترفند؟ ای پیشتازان رهایی، اینبار هیچ انکاری نتواند دست رد بر سینه ی حضور شما، در متنِ جنگ میان خفقان و آزادی، زند.

قرن بیست یکم، قرن زنانه است، قرنی ست که گویی زن همت و اراده اش را معطوف به زدودنِ تاریکی از روی این کره ی طوفان زده ی ظلم، کرده است.

دیگر زنان نمی‌خواهند قربانیان تاریخ شوند، آنها خود میخواهند تاریخ خویش را بنویسند.

چگونه تاریخ خواهد توانست عصیانِ تو را علیه بیداد از یادها ببرد؟
آری، تو نیز دستانت را در برابر هجوم ستم و بوران ظلم سپر کرده ای تا خون به رگ‌های حیاتِ نان و آزادی رسانی!

قهرمانان تاریخ، آنانی نیستند که چیزی را بدست آوردند، یا بر کسی یا کسانی پیروز شدند، بلکه گاهی شکست خوردگان بزرگترین قهرمانان تاریخند.‌

زیرا شکست خوردن برای چی مهم است، نه اینکه ما حتما چیزی را بدست آوریم…

روزی خواهد رسید که تاریخ با فریاد تمام، حضور تو را، حضور زن را، برای به ارمغان آوردن آزادی و رهایی، به تمام قد، با سری تسلیم، اعتراف خواهد کرد.