چهل سال بعد از تصویب قانون متحجرانه حجاب اجباری، طرحی به نام ازدواج اجباری به مجلس و دولت پیشنهاد شد.
آخوند محمد ادریسی سردبیر نشریه سراج، یک قانون پیشنهادی ۱۲ ماده‌ای خطاب به مجلس و دولت نوشته برای تسهیل ازدواج. ماده اولش این است: «اگر کسی بعد از ۲۸ سالگی اردواج نکرده باید ازدواج اجباری داشته باشد.»
قانون اول : ابتدای دوره ازدواج اختیاری ۱۷ سال و انتهای آن ۲۸ است و اگر کسی ازدواج نکرد باید ازدواج اجباری داشته باشد.
قانون دوم : اگر کسی بعد از سن ۲۸ سالگی از ازدواج امتناع کرد از او ربع درآمد کسب و کار و صنعت یا مالیات از تجارت او گرفته می شود و به آنها که می خواهند ازدواج کنند و گرفتار فقر هستند داده می شود.
قانون سوم: اگر فرد در این دوره سنی ازدواج نکرد اگر بیمار بود ، معالجه او مجانی است و اگر بیماری بدون علاج داشت از ازدواج او امتناع شود و اگر بیماری او معالجه شد و ازدواج نکرد باید تمام هزینه های ازدواج یک زوج را پرداخت کند.
قانون چهارم: اگر پس از دوره ازدواج اختیاری فرد ازدواج نکرد از او در مناصب مدیریتی و تدریس و عضویت در هیئت علمی و کارهای کلیدی هرگزاستفاده نمی شود.
