نمایش امروز «حضور زنان در استادیوم» در تهران یک تقیه است؛ اما همین میزان تحقیر رژیم ضد زن نیز لذتبخش است.
در حالی که حضور در استادیوم‌های ورزشی کمترین حق و خواسته زنان و دختران کشورمان است و آنان بیش از ۴۰ سال در انتظار طیفی وسیع از خواسته های بر حق یک انسان بوده‌اند. رژیم جمهوری اسلامی ایران امروز پنجشنبه ۱۸ مهر/ ۱۰ اکتبر ناچار است با فشار فدراسیون جهانی فوتبال، فیفا، نمایش دروغین حضور آزادانه زنان و دختران در استادیومی در تهران را عملی کند.
هیئتی از فیفا چهارشنبه با حضور در استادیوم آزادی تهران، شرایط و محل‌هایی را که زنان اجازه دیدن مسابقه فوتبال را در آن یافته اند، بررسی کرد. به چند خانم نیز امکان داده شد در این بازدید، هیئت اعزامی فیفا را همراهی کند.
بدین ترتیب، مصاف فوتبال میان تیم‌های ملی فوتبال ایران و کامبوج در شامگاه پنجشنبه به نخستین مسابقه‌ای مبدل شده که زنان و دختران ایرانی توانسته‌اند با خرید بلیت، شاهد آن باشند. هر چند که فروش بلیت به زنان و دختران کاملا محدود بوده و انواع محدودیت های دیگر برای آنان نیز کماکان برقرار است و از جمله نیروی انتظامی موافقت نکرده که زنان عکاس در این مسابقه به کار عکاسی بپردازند و در کنار آن، چماق به دستان نیز تهدیدهای خود را رها نکرده‌اند.
این امکان حداقلی را نیز خون به ناحق بر زمین ریخته شده سحر خدایاری دختر دوستدار فوتبال که به تازگی خودسوزی کرد و داستان زندگی و مرگ زودهنگام او در سطح جهان یک رژیم ضد زن را انگشت نما کرد، فراهم نمود.
رسانه‌های جهانی از چند روز پیش توجهی گسترده و به حق، به حضور زنان و دختران ایرانی در استادیوم آزادی تهران نشان داده و آن را تحمیل اراده زنان به ضد زن ترین رژیم در جهان، دانسته‌اند.
همگان می‌دانند که نمایش امروز در استادیوم آزادی، تقیه یک حکومت سراپا نیرنگ، آن هم از سر ناچاری فشار بین‌المللی است اما ظاهرا دیدن همین اندازه از تحقیر رژیم نیز برای همگان و به ویژه برای زنان و دختران میهنمان لذتبخش است. حال باید دید که اهرم فشار جهانی بعد از این نیز بر سر حکومت باقی خواهد ماند یا خیر!؟
