فشار به جای گل، سلول انفرادی به جای محفل خانواده و اشک به جای برق چشم کودکان شاد… این وصف حال بسیاری از مادران زندانی در روز مادر است. مادرانی که نه به خاطر بزهکاری، بلکه به دلیل فعالیتهای شجاعانه حقوق بشری، انتقاد از دولتها یا آگاه کردن افکار عمومی، از حق آزادی محروم شدهاند. آنها خودسرانه بازداشت شدهاند، مورد آزار و تعدی قرار گرفتهاند و احکام سنگینی دریافت کردهاند.
در اغلب کشورهای دنیا، دومین یکشنبه ماه مه، روز مادر است. جامعه بینالمللی حقوق بشر در آلمان (IGFM) در این روز، یاد و نام مادرانی را گرامی میدارد که در رژیمهای خودکامه و مستبد، به زندان افتادهاند. مارتین لسنتین، سخنگوی این جامعه میگوید: «جدا کردن کودکان از مادر وحشتناک است. احکام سنگین، ظالمانه و بیپایه، سوءرفتار و شرایط غیرانسانی حبس، باعث نابودی خانواده میشود و بیش از همه بچهها را دچار آسیبهای شدید روحی میکند.»
جامعه بینالمللی حقوق بشر در آلمان کنشگران حقوق بشری از ایران و مارتا سانچز از “جنبش زنان سفید پوش کوبا” را نمونه بارز مادرانی خوانده که بدون هیچ جرم یا گناه، پشت میلههای زندان به سر میبرند. این تشکیلات از جامعه جهانی میخواهد چنین افرادی را فراموش نکنند و برای آزادی هر چه سریعتر آنها تلاش ورزند.
این سازمان حقوق بشری در همین راستا، کارزار کارت پستال مادران زندانی را راه انداخته است. «روز مادر مناسبت خوبی است تا به رژیم ایران نشان داده شود که کنشگران حقوق بشری فراموش نشدهاند»
مارتا سانچز از اعضای “جنبش زنان سفیدپوش” در کوبا، از بهار ۲۰۱۸ در زندان به سر میبرد. او که مادر چهار فرزند است، به اتهام اخلال در نظم اجتماعی و نافرمانی به چهارسال و نیم زندان محکوم شده است. اعضای این جنبش که در سال ۲۰۰۳ و در واکنش به بازداشت ۷۵ کنشگر و روزنامهنگار مستقل پایهگذاری شد. همسران، خواهران و مادران زندانیان سیاسی هستند. آنها لباسهای یکدست سفید میپوشند و روزهای یکشنبه در اطراف کلیساهای شهرهای مختلف با عکسهای عزیزانشان و شاخهای گلایل، راهپیمایی یا تحصن میکنند. پارلمان اروپا، جایزه حقوق بشری ساخاروف را در سال ۲۰۰۵ به “جنبش زنان سفیدپوش” کوبا اهدا کرد. تظاهرات آنها همیشه با حمله گروههای فشار روبرو میشود.
جامعه بینالمللی حقوق بشر در آلمان، دو ماه قبل نیز تجمعی اعتراضی در مقابل کنسولگری ایران در فرانکفورت، با فراخوان آزادی همه زندانیان سیاسی به ویژه زندانیان سیاسی زن برگزار کرد. این سازمان موفق شده بیش از ۱۰۰ سیاستمدار در پارلمان آلمان، پارلمان اتحادیه اروپا، مجالس ایالتی آلمان و همینطور افرادی از اعضای دولت آلمان را به سمت خود جذب کند تا همراه با آن در حمایت از زندانیان سیاسی در ایران مشارکت کنند.