معلم زندانی آزاد باید گردد؛ ویدئویی دیگر از اعتراضات سراسری معلمان در شهرهای اراک، یزد، کرج، شیراز، کرمانشاه، لاهیجان و سقز زیوه
جنبش فرهنگیان آماده قیام است! فیلم‌های اعتراضات سراسری معلمان در شهرهای اصفهان، شیراز و قزوین
اعتراضات سراسری معلمان در بسیاری از شهرهای ایران، با شعار معلم زندانی آزاد باید گردد برگزار شد. معلمان شعار می‌دادند:
«رئیسی، قالیباف این آخرین پیام است، جنبش فرهنگیان آماده قیام است».
آنها با فراخوان قبلی برای یازدهمین بار طی سال تحصیلی جدید به خیابان آمدند. معلمان، شنبه گذشته طی بیانیه‌ای به حاکمیت هشدار دادند:
«ما از تمام ارکان قدرت می‌خواهیم. بیش از این در مقابل اراده جنبش معلمان نایستند. و به مطالبات معلمان بازنشسته و شاغل تن دهند».
در پی فراخوان قبلی، روز سه‌شنبه سوم اسفندماه ۱۴۰۰، اعتراضات سراسری معلمان و فرهنگان شاغل و بازنشسته در بسیاری از شهرها، در برابر اداره آموزش و پرورش شهرهای خود آغاز شده است. معلمان در شهرهای تهران، رشت، کرج، شیراز، لاهیجان، شازند، خنداب، اراک، ممسنی، یزد، رشت، کرمانشاه، سقز زیویه، بهبهان، ، همدان، اصفهان، کهگیلویه، شهرضا، اندیمشک، البرز و …به خیابان آمدند.
در همه شهرها، شعار مشترک هم معلمان «معلم زندانی آزاد باید گردد»، بود.
لحظه به لحظه بر تعداد شهرها افزوده می‌شود.
معلمان در تهران جلو مجلس تجمع کردند.
در یزد معلمان فریاد می‌زنند: «معلم می‌ماند، جهالت می‌میرد».
معلمان استان البرز در کرج به‌رغم جو امنیتی شدید در برابر اداره آموزش و پرورش گرد آمدند.
معلمان گیلان در رشت شعار می‌دهند: «معلم بپاخیز برای رفع تبعیض».
در شیراز معلمان با شعار «معلم زندانی آزاد باید گردد»، «با اهل قلم هر که درافتاد ور افتاد». پیام خود را به گوش حاکمیت می‌رسانند.
معلمان لاهیجان بر روی بنری نوشته بودند: «وعده زیاد شنیدیم، نتیجه‌شو ندیدیم.»
بنر معلمان شازند، خنداب و اراک: «رئیسی، قالیباف این آخرین پیام است، جنبش فرهنگیان آماده قیام است».
در همه شهرها، شعار مشترک هم معلمان «معلم زندانی آزاد باید گردد»، بود. خواسته‌ای که ولی فقیه حاضر نیست به آن تن بدهد. زیرا بقای حاکمیتش را بر زندان، دستگیری و سرکوب اعتراضات مردم زیر ظلم بنا کرده است.
معلمان و فرهنگیان شاغل و بازنشسته می‌گویند تا محرومیم و زیر فشار معترض باقی خواهیم ماند! اکنون که به روزهای پایانی سال نزدیک می‌شویم اما برای ما؛ معیشت، زیست و تامین ضروری‌ترین نیازهای زندگی همچنان دغدغه‌ای عذاب آور است.
