سونامی بحران
امروز چهارم فروروین ماه سال 1398 نگاهی به وضعیت سیاسی روز در کشور عزیزمان ایران انداختم، و تصویری که مشاهده کردم نشانگر و گویای فرا رسیدن یک سونامی بحران در آینده ی خیلی نزدیک زیر چتر ناکارآمدی سیستم فاسد جمهوری مافیای اسلامی می باشد.
اولین اتفاق گران شدن قیمت مواد غذایی از جمله پیاز بود که توجه من رو به خودش جلب کرد… به محض مشاهده این تیتر نقطه ضعف تحریم ها یعنی غذا و دارو به ذهنم آمد. و نگاهی که به این موضوع داشتم این بود، جمهوری اسلامی با فروش و تجارت مواد غذایی همان اقلامی که تحریم نیستند می خواهد درآمد های اندکی جهت تسکین داشته باشد همچنین گرانی ها را بر دوش مردم زیر چماق دیکتاتوریش می اندازد. البته انتشار ویدئو هایی از فروش مواد غذایی در مرز با عراق تایید همین ماجرا می باشد. بنابراين با نزدیک شدن به طرح به صفر رساندن فروش نفت در اواخر ماه اردیبهشت توسط آمریکا سونامی گرانی ها از مواد غذایی، همراه با تهییه ی کوپن توسط دولت، گرانی سوخت از جمله بنزین و گزائیل را همراه است. که در مجموع به سمت قحطی های موضعی برخی کالاها در برخی از مناطق محروم و سرانجام در شهرهای بزرگ می شود.
اتفاق دیگری که زیر چتر ناکارآمدی و ضعف در مدیریت سیستم، زندگی مردم ایران را با خطر های جدی و خطرناک روبرو می کند بحران های زیست محیطی اعم از سیل، زلزله، آلودگی های اتمی ناشی از دفن زباله های اتمی، آتش گرفتن جنگل ها و مراتع، آفات گیاهی و نابودی کشاورزی و البته با فرا رسیدن فصل بهار و تابستان آلودگی هوا ناشی گرد و غبارها می باشد.
سیل در حالی استان گلستان را با بحران روبرو کرده که پیش بینی های هواشناسی با اعلام هشدار تداوم بارندگی ها در استان گلستان و شروع بارش های شدید در 9 استان دیگر را اعلام کرده است. همه ی این وقایع در حالیست که ضعف در مدیریت به مانند رویارویی با زلزله ی کرمانشاه به وضوح به چشم می آید.
اتفاق سوم بحران های حقوقی طبقه ی کارگر می باشد. حکومت در ارگان های دولتی کارگران خود را از سازمانی به قراردادی تغییر کاربری می دهد. و با ترساندن از اخراج ها حقوق آن ها را نمی پردازند. و البته شرکت های خصوصی هم با بحران مالی برای پرداخت حقوق مواجهه هستند. به گونه ای که ماه ها کارگران از دریاف حقوق محرومند
در نتیجه آینده ی نزدیک با سونامی بحران ها در جنبه های مختلف از اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، زیست محیطی، معیشتی و و و…. روبرو می باشد. در این میان بی عرضگی اپوزیسیون در سازماندهی، مردم را با سردرگمی مواجهه کرده و تنها اتفاقی که می تواند بازی را تغییر دهد. پیامد ناشی از این بحران هاست که امیدوارم با ایجاد یک شوک ملی جرقه ای برای اتحاد سراسری در جهت اعتراضات سراسری را بنیان نهد. وگرنه مردم ایران روزهای سختی که غیر قابل تصور می باشد را در پیش دارند.
تحلیل از پرگار
یک شنبه چهارم فروروین 98
