سایت «یورو آسیا» آمریکا، مصاحبه خبرنگار این سایت به نام پیتر تاس، با یک زندانی سیاسی در داخل ایران در زندان عادل آباد شیراز در خصوص زندان عادل آباد شیراز؛ خطر کرونا و تراکم جمعیت و سیاست های دولت انجام داده است که در زیر آورده شده است.
خبرنگار یورو آسیا نوشته است؛ هفته گذشته، من با نوید (37 ساله) زندانی سیاسی در زندان عادل آباد شیراز (ایران) مصاحبهای داشتم. صحبتهای وی در مورد شیوع ویروس کرونا در زندانها در ایران در حالیکه جامعه جهانی با بحران بهداشت عمومی دست و پنجه نرم می کند از اهمیت حیاتی برخوردار بود.
زندان عادل آباد در سال ۱۹۷۱ در جنوب شیراز در منطقهای غیر مسكونی ساخته شده است. زندان عادل آباد یکی از قدیمی ترین زندان های ایران است. پنجاه سال از ساختن این زندان وحشتناک و پر پیچ و خم می گذرد و بسیاری از زندانیان سیاسی در زمان شاه (رژیم قبلی) و رژیم فعلی (جمهوری اسلامی) زندگی خود را در این سیاه چال تاریک با حداقل بهداشت گذراندهاند.
از نظر ساخت و ساز، این زندان بسیار فرسوده است. نداشتن امکانات تهویه و هوای تازه و آب در این زندان به حدی است که اتاق ها در زمستان سرد و در فصل تابستان گرم است.
آنچه در زیر میخوانید مصاحبهای کوتاه با نوید در مورد شیوع ویروس کرونا در این زندان است.
سوال اول: دلیل شیوع کرونا در زندانها چیست؟
نوید در باره علت شیوع کرونا می گوید؛ عمدی در کار است که کرونا در زندان شیوع پیدا کند. مقامات زندان میخواهند بدین وسیله از دست ما خلاص شوند و بهمین دلیل کار جدی برای ممانعت از ورود کرونا و اقدامات پیشگیرانه انجام نمیدهند. بهمین خاطر ضوابط بهداشتی و قوانین مقابله با کرونا عمدا جدی گرفته نمیشود. هم در زندان و هم در بیرون این خط را دنبال میکنند. آنها عمدا نکات بهداشتی را زیر پا میگذارند.
شیوه قرنطینه کردن در زندان فرمالیته است. قرار است کسی که از بیرون وارد زندان می شود ۱۴ روز قرنطینه باشد ولی پیش از پایان قرنطینه افراد جدید را نزد آنها میآورند. درحالیکه باید ۱۴ روز بگذرد تا مشخص شود که فرد آلوده به ویروس است یا خیر.
بعضا زندانی پس از بازداشت به بند منتقل میشود و دوران قرنطینه رعایت نمیشود. همین هفته پیش، یک زندانی را بعد از دستگیری پیش ما آوردند.
تعدادی از زندانیان مبتلا به کرونا پس از انتقال به قرنطینه مجددا بعداز چند روز به بند منتقل میشوند.
محیط بسته است و هوایی که تنفس میکنیم آلوده است. جمعیت متراکم و زیاد است.
سوال دوم: چگونه مقامات ایران با موارد ابتلا در بین زندانیان بخصوص زندانیان سیاسی برخورد می کنند؟
برای مقامات ایران مهم نیست که چه بلایی سر زندانیان بیاید. از خود رفع تکلیف میکنند. درظاهر میگویند که قرنطینه میکنیم ولی نمیکنند. اعلام میکنند که به زندانیان مواد بهداشتی میدهیم ولی الزامات بهداشتی به ما نمیدهند و باید بخریم که خیلی گران است. اوایل که فروشگاه زندان هم نداشت. نه ژل بهداشتی داشتیم و نه ماسک داشتیم. الان هم که در فروشگاه آوردهاند قیمت یک بسته ۵ تایی ۱۵۰۰۰ تومان است. در دستشویی و ظرفشویی یک مایعی می گذارند که اصلا معلوم نیست چیست؟
مواد ضدعفونی کننده در زندان همان ماده ضدساس است که ویروس کرونا را از بین نمی برد.
آنچه مهم است هوای آلوده زندان است. هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است. در شروع سال به تعدادی مرخصی دادند. فضا بهتر شده بود و فاصله ها تاحدی رعایت می شد. اما همه را به زندان برگرداندند. الان در اتاقهایی با متراژ ۳ در ۴متر، ۱۴ نفر زندانی هستند. بخصوص شبها که میخوابند فاصلهای نیست. ولی شعار می دهند که جمعیت زندانها را کم میکنیم.
اعلام کردند که بجز زندانیان خطرناک بقیه را آزاد میکنیم ولی عملا قاچاقچیان مواد مخدر را آزاد کردند.
سوال سوم: مداخله بین المللی چگونه می تواند در رابطه با اعتراضات آتی خانواده های زندانیان بر روی رژیم ایران نقش داشته باشد؟
نوید میگوید باید رژیم را تحت فشار قرار بدهند که زندانیان را آزاد کنند. اعلام کردند که زندانیان را بجز زندانیان خطرناک آزاد میکنیم. این را سرپوش گذاشتند برای اینکه معترضان قیامها و زندانیان سیاسی را آزاد نکنند و نگه دارند. در شرایطی که فضا بسته است یک زندانی با هر اتهامی حق دارد که تحت درمان قرار بگیرد.
سوال چهارم: آیا رژیم ایران در واکنش به کرونا چه اقداماتی انجام داده است؟ آیا تا امروز هیچ اقدام موثری انجام داده اند؟
در رابطه با کل جامعه، رژیم سعی میکند ناکارآمدی خودش را به گردن مردم بیندازد که عامل شیوع خود مردم هستند. در مجموع وانمود میکنند که انگار مردم عامل این ویروس هستند. وقتی جلوی ویروس را نمیگیرند یعنی خودشان عامل شیوع میشوند. رژیم میتواند مثل کشورهای دیگر از پولهایی که غارت و دزدی میکنند خرج کنند و مردم رو در خانه هایشان نگه دارند. ولی رژیم از کرونا استفاده میکند.
*نام اصلی زندانی بدلایل امنیتی تغییر داده شده است.