مورکی ، روستایی که هنوز مردمش شناسنامه ندارند
مورکی روستایی‌ست در ۹۰ کیلومتری بخش بنت از توابع نیکشهر و در شمال غربی استان سیستان و بلوچستان واقع است. اهالی بلوچ این روستا هنوز هم بدون شناسنامه هستند و از کمترین حقوق خود برخوردار نیستند.
ساکنان مورکی هنوز هم با چراغ نفتی شب را به روز می‌رسانند و در این روستا نه از آب و نه از برق خبری نیست. اهالی برای تامین آب مورد نیاز خود باید مسافتهای دور را با کوزه بپیمایند.
نزدیک‌ترین منبع آبی به روستای مورکی ، چشمه‌ای‌ست در فاصله ۷ کیلومتری روستا. زنان و دختران روستا صبح و عصر پای پیاده و گالن و کوزه بر دست و سر به چشمه می‌روند و آب می‌آورند. این آب را هم می‌خورند و هم صرف شستن می‌کنند. حمامشان هم همان چشمه است. روستاهای بلوچستان که عمدتاً شبکه آب ندارند معمولاً با تانکرهای سیار آب‌رسانی می‌شوند.
این روستا که ۱۵۰ نفر جمعیت دارد از داشتن مدرسه‌ی استاندارد بی‌بهره است. مدرسه‌ی این روستا که ۲۰ دانش‌آموز هم دارد، کپری گرم و بدون هیچ امکاناتی می‌باشد. عمر بلوچی معلم این روستا می‌گوید، مدرسه آنقدر گرم است که درس دادن و درس خواندن در آن بسیار دشوار است. مدارسی که از فرط گرما، حتماً گرمازده خواهید شد؛ معلم روستا، می‌گوید: «گاهی از فرط گرما مجبورم هم خود را باد بزنم و همزمان درس بدهم.»
استان سیستان و بلوچستان محروم‌ترین استان ایران است که طی ۴۰ سال حکومت ولایت فقیه در ایران اهالی این استان محروم و فقیر نگه داشته شده‌اند. بیکاری، فقر، فقر غذایی و محرومیت در این استان بیداد می‌کند و نظام حاکم هرگز اقدامی در جهت بهبود وضعیت خلق بلوچ انجام نداده است و با نگاه ویژه و امنیتی خود عامل اصلی فقر و محرومیت این استان می‌باشد.
