درمان رایگان حق همگانی
آتنا دائمی
سال نود و چهار، اولینبار در زندان به دلیل مشکوک بودن پزشکان به بیماری اماس، تست امآرآی و اماس انجام دادم که کاملا سالم تشخیص داده شد. اما در سال نود و پنج،پس از صدور حکم زندان برای خواهرانم، با حمله به چشم راست مجدد مشکوک به اماس شدم و تا سال نود و هشت،این حملات بعضا به قسمتی یا کل بدن ادامه داشت.
پزشکان دستور چک مایع نخاع دادند که متاسفانه نهادهای امنیتی اجازه بستری و انجام مراحل شناسایی و درمان بیماری را ندادند. پس از آزادی با آزمایشات گوناگون مشخص شد که دارای چهارده پلاک اماس و مبتلا به نوع عودکننده کنترلشونده هستم و میبایست هر چهل و هشت ساعت یکبار و تا مدتی نامعلوم، آمپول مخصوص به نوع بیماری و روند پیشرفت و حساسیتها تزریق کنم. علاوه بر فشار روحی که بر خودم و خانوادهام وارد شد، ماههاست که تلاش میکنیم داروی خاص اصلی تجویز شده را تهیه کنیم، اما دارو به دلیل کشور تولیدکنندهاش در ایران ممنوع است و در کشورهای دیگر با هزینه بالا به فروش میرسد؛ علاوه بر این، چنانچه به هر سختی به ایران برسد، به دلیل قوانین ایدئولوژیک تحمیلشده بر سامانه پزشکی و کادر درمان، این دارو ناشناخته و مسئولیت تزریق آن پذیرفته نمیشود!
در این مدت به دلیل مراجعه به مراکز گوناگون درمانی شاهد بودم که بسیاری از بیماران حتی توان تهیه داروی ایرانی را ندارند و دسترسی بیدغدغه به درمان امری محال است. این در حالیست که دولت موظف به تامین هزینههای بیماران و درمان رایگان حق هر شهروندیست. اما نه تنها از درمان رایگان بهرهمند نیستیم و روز به روز هزینههای آن افزایش پیدا میکند، بلکه با این قبیل سنگاندازیها و مناسبات سیاسی حاکم بر امر درمان حتی در تهیه دارو با مشکلات بسیار مواجه هستیم.
برای من به عنوان یک فعال مدنی و یک شخص مبتلا به بیماری خاص به هیچوجه پذیرفته نیست که سران و مسئولان کشور امور سیاسی را حتی در درمان بیماران دخیل کنند اما خودشان و فرزندانشان آشکارا با همان دولتها مراوده و مناسبات سیاسی داشته و برای مسائل و مشکلات خود با پول مردم به هر کجا که میخواهند سفر کنند و از بهترین امکانات درمانی برخوردار باشند، اما شهروندانی چون من را به دلیل فعالیت سیاسی یا مدنی به ممنوعیت خروج از کشور نیز محکوم کنند.

حزب کومەلەکردستان ایران ادعای وزارت اطلاعات درباره همکاری این حزب با موساد را تکذیب کرد حزب کومهله در اطلاعیهای اعلام کرد طرح چنین ادعاهایی «دستاویزی