در هفتادمین روز قیام سراسری مردم ایران برای آزادی هستیم.
ما در روز اول این قیام نیستیم و بعد از گذشت ۷۰ روز می‌توانیم قیام را قرائت کرده و قوانین و اصول حاکم بر آن را کشف کرده و ادامه راه را به اتکای آنها جلو برویم.
اما این اصول:
- یکم. جامعه ایران از هرگونه تغییر در درون رژیم عبور کرده و خواست مردم ایران سرنگونی است.
- دوم. قیام؛ روی محور آتش و قهر؛ عمق پیدا کرده و رادیکالیزه شده است. به همین دلیل ما با نسلی از زنان و مردان به ویژه جوانان مواجه هستیم که در مقابل خشونت می‌ایستند و دست به مقاومت تمام عیار می‌زنند.
- سوم. ماهیت رژیم و واقعیت و تجربه ۴۳سال گذشته و روندی که در همین قیام طی کرده؛ نشان داده که این رژیم دست از توطئه و سرکوب بر نخواهد داشت. یعنی ابزار رژیم برای توقف قیام؛ سرکوب است و هیچ پاسخی جز سرکوب برای این قیام ندارد.
- چهارم . رژیم در امر سرکوب نیز در بن است؛ سرکوب کنونی کارساز نبوده و نیست و رغم تمامی جنایاتی که در این مدت کرده‌اند؛ نه تنها قیام متوقف نشده به عکس پیشروی داشته است و از سوی دیگر توان سرکوب حداکثری را نداشته و این بن بست رژیم در امر سرکوب است. چنین بن بستی تمام به سود قیام تمام شده و می شود.
یک جناحی در رژیم به خامنه‌ای فشار می‌آورند که کار قیام را با کشتار تمام کند؛ چرا خامنه‌ای تا به الان وارد چنین فازی نشده است؟
در باند خامنه‌ای افرادی مانند شریعتمداری، جعفری فرمانده سابق سپاه، یحیی صفوی مشاور نظامی خامنه‌ای و «مهدی محمدی» مشاور قالیباف و … چنین فشاری به خامنه‌ای می‌آورند ولی خامنه‌ای به دلیل اشرافی که نسبت به شرایط انفجاری جامعه دارد به دلیل خطر بالا و اینکه جامعه به سرعت به سمت آتش و رادیکالیسم بیشتری می‌رود دست به این کار نزده یعنی تا به امروز هرچه در توانش بوده سرکوب و جنایت انجام داده و کم هم نگذاشته و بیش از این نمی توانسته و به صرفش نبوده است.
پیروزی نزدیک است.
