سی و نه سال از اعدام شاعر مردمی، سعید سلطانپور می‌گذرد. از آغاز برقراری نظام آدمکش ولایت فقیه در ایران، سرکوب و کشتار، سیاست حاکمان تاریک اندیشی بود که بر جامعه ما چنگ انداختند.
اما مقطع سی خردادماه ۱۳۶۰ خورشیدی، سرآغاز سیستماتیک سرکوب و کشتار سراسری این رژیم در ایران به حساب می آید.
از این زمان به بعد، جمهوری اسلامی، ناتوان از برآوردن خواستهای بر حق مردم ایران، هجوم همه جانبه، سراسری و برنامه‌ریزی شده خود را به گروه‌های سیاسی، نهادهای اجتماعی مدافع آزادی‌ها و حقوق مردم، زنان برابری‌خواه، کارگران و زحمتکشان و روزنامه‌ها و نهادهای ادبی و فرهنگی اپوزیسیون آغاز کرد و از روز سی و یکم خردادماه همین سال، اعدام‌های بی‌محاکمه سبعانه و انتقامجویانه در زندان‌های ایران و در سطح تمام جامعه به اجرا درآمد.
روز ۳۱ خرداد سال ١٣۶٠ سعید سلطانپور همراه ١۴ تن از دیگر زندانیان سیاسی که از مدتی پیش به بهانه‌های گوناگون دستگیر شده بودند، بدون محاکمه و اعلام جرم مشخصی اعدام شدند.
سعید سلطانپور را در شب جشن ازدواج‌اش دستگیر کردند. هم‌زمان با اعدام او، اعدام هزاران زندانی و دستگیرشدگان دیگر، آغاز گشت که تا دو سال و نیم پس از آن ادامه یافت و هزاران نفر، بی وقفه از دم تیغ سرکوب و کشتار وحشیانه پاسداران نظام گذشتند.
سعید سلطانپور، یکی از چهره‌های درخشان ادبیات و هنر و مبارزه مردم ایران، در دفاع از آزادی و برابری، سال‌های پرباری از زندگیش را در زندان و زیر شکنجه و آزار حاکمیت سلطنتی پهلوی گذراند و در حاکمیت دیکتاتوری خمینی نیز به خاطر هنر و خلاقیت ادبی و تاثیرات شگرفی که در فرهنگ پایداری باقی می‌گذاشت و نیز به خاطر عضویت در هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران، سندیکای هنرمندان تئاتر ایران، و فعالیت متشکل سیاسی دستگیر شد و اعدام گردید.
