بلای جنگل‌خواری و آتش بر پیکرِ زاگرس

🔳 بلای جنگل‌خواری و آتش بر پیکرِ زاگرس

فریبا دانشمهر

تنها در هفته اخیر، جنگل‌های قه‌لای (قله) مریوان بیشتر از ۴ بار و از قرار معلوم به صورتِ عمدی به آتش کشیده شده است. در یک ماه گذشته هم بیشتر از ۱۰ بار جنگل‌های همین قله از نقطه‌های مختلف طعمه آتش شده است.

هر بار نیروهای مردمی و مدنی سعی کردند آتش را مهار کنند. اما بدون امکانات و منابعِ لازم برای این کار، آتش زبانه می‌کشد و مسیرِ خود را طی می‌کند.

نظری رایج در میان اهالی این است که این آتش‌سوزی‌ها نمی‌تواند اتفاقی، ناشی از گرمایش شدید یا بی‌احتیاطی و امثالِ آن باشد. هنوز نقطه‌ای خاموش نشده، از نقطه‌ای دیگر جنگل را به آتش می‌کشند. پرسش این است که: چه کسانی و با چه هدفی دست به چنین تخریبی می‌زنند و دامنه اقداماتِ تخریبگرانه و ضدِ انسانی و ضدِ محیط‌زیستی آن‌ها چقدر است؟

از ابتدای تابستانِ ۱۴۰۱، تاکنون نزدیک به ۲۰ بار، جنگل‌های اطرافِ قه‌لای مریوان در کام آتش رفته است. این قله که نقشِ یک پارکِ جنگلی و گردشگری را هم در مریوان ایفا می‌کند، در مقامِ یک دژ و قلعه در حکومت‌های محلی و ایالتی تاریخ معاصر کردستانی یک یادگار تاریخی است.

تعداد و محدوده آتش‌سوزی‌ها گویای آن است که آنها نمی‌توانند اتفاقی باشند. آتش‌سوزی‌ها اغلب در محوطه‌هایی جنگلی رخ می‌دهد که به منطقه‌های مسکونی و زمین‌های قولنامه‌ای یا باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی متصل‌اند. یعنی در موقعیتِ غربی محله کانی‌چنار و روستای به‌ییله، پشتِ دانشگاه پیام‌نور، محوطه اطرافِ خود اداره منابع طبیعی، سی‌ان‌جی شهرداری، اطرافِ ترخان‌آباد و تپه‌های مشرف به «گلزار شهدا» و ترمینال قدیم.

از رادیو زمانه