افشای حقایق قتل نوجوان ۱۳ ساله بدست نیروی انتظامی و معامله بر سر جسد وی

امید عیدانی نوجوان ۱۳ ساله ‌ای که روز دوشنبه ۱۶ تیرماه ۹۹ در حمایت از برادر ۲۰ساله خود به نام عباس عیدانی هدف شلیک مستقیم ماموران جنایتکار انتظامی قرار گرفت، روز بعد در بیمارستان جان سپرد.

یک منبع موثق امروز پنجشنبه ۱۹تیر۹۹ به کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام فاش کرد که امید عیدانی نوجوان ۱۳ساله ساعت ۷بعداز ظهر روز دوشنبه ۱۶تیر در تلاش برای ممانعت از دستگیری برادرش عباس عیدانی توسط نیروی انتظامی و فراری دادن وی، به پشت بام خانه می رود. اما نیروهای جنایتکار انتظامی با شلیک مستقیم و هدف گیری شده به سر امید عیدانی، او را به شدت مجروح می‌کنند بطوریکه امید روز بعد در بیمارستان و بدلیل شدت جراحات در ناحیه سر جان خود را از دست می دهد.

از سوی دیگر، خانواده وی برای دریافت پیکر بی‌جان فرزندشان از صبح امروز پنجشنبه ۱۹تیرماه به مقابل فرمانداری امیدیه مراجعه کردند. اما عوامل فرمانداری به آنها گفته‌اند که باید علاوه بر پرداخت ۵ میلیون تومان برای دریافت پیکر فرزندتان، برادر امید (یعنی عباس) را نیز تحویل بدهید.
خانواده عیدانی در این رابطه اعتراض کردند ولی تا کنون پاسخی دریافت نکرده‌اند و تا زمان انتشار این گزارش همچنان سرگردان در انتظار دریافت پیکر فرزند خود هستند.

گفتنی است که امید عیدانی ۱۳سال سن داشته اما فرمانداری امیدیه به دروغ و در همدستی با مأموران جنایتکار انتظامی، برای پنهانکاری این قتل فجیع، سن وی را ۱۷ سال اعلام کرده است و همچنین با بکار بردن القابی مانند «اراذل و اوباش» نسبت به مردم و بستگان این خانواده، سعی در توجیه قتل نمودند.

از سوی دیگر در خبرهای ارگانهای حکومتی اینطور منتشر شده بود که «شلیک نیروی انتظامی به خطا رفته است». یادآوری میکنیم که در دی ماه ۹۸ نیز پس از شلیک موشک به جانب هواپیمای اوکراینی که منجر به جانباختن ۱۷۶ تن از مسافران هواپیما شد، کلیه سردمداران حکومتی از جمله شخص خامنه‌ای برای توجیه جنایت رخ داده، آن را «خطای انسانی!» ذکر نمود.
این در حالی است که عموم مردم پس از اعتراضات سراسری آبان ماه، بخوبی دریافته اند که مأموران امنیتی برای سرکوب و ایجاد ترس و وحشت، اقدام به تیراندازی مستقیم به سر و قلب مردم می کنند.

گفتنی است که برادر امید عیدانی به نام عباس ۲۰ ساله می‌باشد و نیروی اتنظامی قصد بازداشت وی را داشته است. وی در سال گذشته، در یک منازعه که طرف مقابل زخمی شده بود، محکوم به پرداخت دیه گردید. وی گفته است من دیه را می پردازم اما خودم هم زخمی شده بودم.