اعتراضات کارگران هفت تپه وارد سومین هفته خود شده است. کارگرانی که نزدیک به دو دهه است در مقاطع مختلف به عدم پرداخت حقوق و امنیت شغلی خود اعتراض کردهاند. اما میگویند صدایشان تاکنون به جایی نرسیده است و تاکنون بارها به دلیل اعتراضات خود بازداشت شدهاند.
در حال حاضر اسماعیل بخشی، حسن فاضلی، محمد خنیفر، مسلم آرمند از نمایندگان کارگران نیشکر هفت تپه در بازداشت هستند.
آقای بخشی چند روز پیش از بازداشتش در ویدئویی کوتاه با اشاره به وضعیت نامناسب کارگران گفته بود: “مسئولان خوابند، ۴ کارگر برای یک میلیون و ۲۰۰ خود را آتش زدند، لعنت به این زندگی. ما را دار بزنید. من به دار راضیام. این چه زندگی است.”
مسلم آرمند، نماینده بازداشتی دیگر کارگران نیشکر هفت تپه در اوایل هفته در ویدیویی دیگر در حالی که منقلب شده و اشک میریخت گفت: “چند روز است که اعتصاب می کنیم صدایمان به هیچ جا نمی رسد اگر یکی از مسئولان اتفاقی برایش میافتاد، کل صدا و سیما پخشش می کرد. میگویند آقای آرمند اگر پول لازم داری به خاطر اشکهایت به تو می دهیم این اشکها به خاطر خودم نیست، خیلی ها به من زنگ می زنند ،خیلی ها مشکل دارند، دنیا گرده اینطور نمی ماند، نوبت ما هم میشود.”
اسماعیل بخشی در این ویدئو آقای آرمند را در آغوش می گیرد و میگوید: “ما پیروزیم، من درستش می کنم، ما درستش میکنیم.”
در همین حال برخی از کارگران هفت تپه می گویند که تعدادی از بانکهای طرف قرار داد به کشت و صنعت نیشکر هفت تپه حساب تعدادی از این کارگران را “مسدود کردهاند.”
دلیل این این اقدام عدم پرداخت اقساط وام کارگران عنوان شده است.
به گزارش سندیکای کارگران هفت تپه کارگران هفت تپه مجبورند که برای گذران زندگی و عدم پرداخت حقوق وام گرفته یا ضامن یکدیگر در این بانک ها شوند که با این شرایط مواجه شدهاند.
یکی از کارگران هفت تپه به نقل از کانال رسمی کارگران هفت تپه گفته که چهار ماه است که حقوق نگرفته است. “قسطهایم عقب افتاده. با واریز رایانه به امید خرید مایحتاج اولیه خانواده به سوپرمارکت رفتم ولی کارتم به خاطر قسط عقب افتاده مسدود شده، خب حقوقم را بدهید تا قسطهایم را پرداخت کنم.
بحث فرسودگی خط لوله، زیان دهی، بدهی بالای شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در دهه ۸۰ آغاز شد. اواسط این دهه بود که اعتراضات کارگران به دلیل تاخیر در پرداخت سه ماه حقوق شکل گرفت. در این دو دهه کارگران هفت تپه بارها نسبت به عدم پرداخت حقوق و معوقات و امنیت شغلی خود دست به اعتراض، تجمع و اعتصاب زدهاند.
فعالیت کارخانه در سال ۱۳۹۱ با نوسازی تجهیزات کارخانه از سر گرفته شد. اما سه سال بعد در سال ۱۳۹۴ بود که هفت تپه ورشکسته اعلام شد. در همان سال در یک مزایده به دو شرکت زئوس و آریاک لرستان واگذار شد. قیمت تعیین شده برای این شرکت ۲۸۶ میلیارد تومان بود که در مزایده تنها شش میلیارد آن نقد پرداخت شد.

اعتراضات کارگران هفت تپه در این سه سال ادامه داشت. به گفته کارگران سال گذشته وعده داده شد که تمام مطالبات و معوقات کارگران پرداخت میشود. اما این چنین نشد. ۱۶ اسفندماه سال گذشته آقای رستمی چگنی، مالک هفت تپه در میان معترضان حاضر شد و نسبت به اعتصاب کارگران اعتراض کرد. اما به زمان پرداخت تمامی حقوق آنها اشارهای نشد.
خبرگزاری ایلنا، ۱۴ آبان ماه امسال در گزارشی نوشت که برخی از سهامداران و اعضای هیات مدیره نیشکر هفت تپه در لیست متخلفان ارزی بانک مرکزی هستند.
سخنگوی قوه قضاییه اعلام کرد که مدیر عامل کشت و صنعت هفت تپه فراری است.
در ادامه اعتراض کارگران و اعتصاب آنها سازمان خصوصی سازی چندی پیش اعلام کرد که سهامداران کشت و صنعت طرحهایی را در هفت تپه به اجرا در آوردهاند که باعث اشتغال زایی شده است.
اما کارگران هفت تپه در ویدئویی کوتاه به این موضوع پاسخ دادند.

یکی از کارگران از مسئولان خواست تا در هفت تپه حاضر شوند و ببینند که در این سه سال هیچ طرحی به ثمر نرسیده است.
کارگر دیگری با نشان دادن سولهای که از آن به عنوان محل کارخانه رب گوجه یاد شده میگوید: “سهامداران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه میگویند اشتغالزایی کردند و این کارخانه رب گوجه یک سوله خالی است.
کارگر دیگر کارخانه زغال را نشان میدهد که آن هم سولهای خالی است.
کارگران هفت تپه تاکید دارند که تنها دو راه برای حل این بحران پیش رو است: نخست اینکه هفت تپه باید به شیوه خودگردانی کارگری اداره شود، یا اگر دولت آن را اداره کند باید همه امور زیر نظر شورای کارگری باشد
در ادامه اعتراض کارگران هفت تپه، گروهی از کارگران فولاد اهواز در اعتراض به حقوق معوقه با این کارگران اعلام همبستگی کردند.
همچنین تعدادی از دانشجویان دانشگاه تهران در تجمعی از کارگران هفت تپه حمایت کردند. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز نیز در واکنش به وضعیت کارگران هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز در بیانیهای ضمن حمایت از ایران کارگران اعلام کرد: “کارگران به شکل کاملا صلح طلبانه و تنها برای کسب حقوق اولیه دست به اعتراض مطابق با قانون اساسی زدهاند. اما متاسفانه برخوردهایی که با این کارگران صورت گرفته بسیار نابجا به نظر میرسد.”