رسانه ایران آینده از این پس بصورت پیوسته با بازخوانی پرونده یکی از زندانیان که در بیدادگاه های رژیم جمهوری اسلامی زندانی هستند سعی بر بیدارسازی افکار عمومی برای فشار بر سیستم قضایی در جهت رعایت عدالت بیشتر در احکام صادره دارد.
زندانی: نگین قدمیان / حکم: ۵ سال
وضعیت فعلی:در بازداشت، با حکم قطعی
حوزه فعالیت: دگراندیشان و اقلیتهای مذهبی
اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی – ماده ۶۱۰ :اتهام منجر به محکومیت
گاه‌شمار:
بیانیه ۱۷ زندانی زن سیاسی در اوین؛ حاکمیت زن ستیز در جدال با :مادران دادخواه است
خبرگزاری هرانا – ۱۷ زن زندانی سیاسی در زندان اوین در اعتراض به رویکرد جمهوری اسلامی در بازداشت مادران معترض به وضعیت فرزندانشان بیانیه‌ای صادر کرده‌اند. امضا کنندگان این بیانیه حکومت جمهوری اسلامی را «حاکمیتی زن‌ستیز» توصیف کرده‌اند که به جدال با زنان و مادرانی می‌رود که برای آزادی و عدالت برخواسته‌اند.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، ۱۷ تن از زنان زندانی سیاسی در زندان اوین بیانیه‌ای در اعتراض به برخورد حاکمیت با مادران دادخواه منتشر کرده‌اند.
در بخشی از این بیانیه می خوانیم: “در تمام این سال ها جدال حاکمیتی زن ستیز با زنان و مادرانی که برای آزادی و عدالت برخواسته اند، ادامه داشته است. تداوم این جدال البته خود نشانی از آگاهی افزون و گسترش مبارزه و اعتراضات زنان است. نمونه ها بسیارند. تنها در چند ماه گذشته فرنگیس مظلوم به رغم بیماری به جرم دفاع از پسرش، سهیل عربی، بازداشت شد. مادر علیرضا شیرمحمدی به دلیل نداشتن ۸۰ میلیون تومان وثیقه، فرزند خود را در زندان از دست داد. راحله اصل احمدی به جرم خواست آزادی فرزندش، صبا کرد افشاری، بازداشت شد، و موارد متعدد دیگر.”
متن کامل این بیانیه در ادامه می آید:
“دیر زمانیست که استبداد و استثمار توامان جز چتر خفقان و گرسنگی و فقدان بر سر مردم این سرزمین نگسترده است. در تمام این سال ها کشاکش قدرت مسلط با آزادیخواهی و عدالت طلبی در جریان بوده است. در یک سو حاکمیت با تمام ابزارهای سرکوب و در سوی دیگر جان های آزاده ی مردان و زنان با تمام آنچه داشته اند از قلمشان تا جانشان. این کشاکش و نبرد به صریح ترین شکل در مواجهه حاکمیت با مادران و مادرانگی طی سالها نمایان شده است.
جایی که حکومت به رغم تاکید بر مادر بودن زنان برای پابند کردنشان به خانه، مادرانگی زنان معترض را تاب نمی آورد: زنان بسیاری فرزندان خود را در زندان به دنیا آورده و بزرگ کرده اند؛ مادرانی حتا از دیدن جسد و محل دفن فرزندان خود محروم شده اند؛ مادرانی به جرم‌خونخواهی فرزند خود یا درخواست آزادی فرزندشان به زندان روانه شده اند؛ یا مجبور به ترک فرزند چند ماهه خود شده اند و سالها بدون‌حتی یک روز مرخصی در هجران فرزندان خود در زندان گذرانده اند؛ مادرانی که حتی از ملاقات و دیدن فرزندانشان در سالن های ملاقات زندان ها محروم مانده اند؛ و مادران بی قراری هم پشت درهای زندان ساعت ها در انتظار بدیهی ترین حق خود و در آغوش کشیدن فرزندشان رنجی مشابه را متحمل می شوند.
در تمام این سال ها جدال حاکمیتی زن ستیز با زنان و مادرانی که برای آزادی و عدالت برخواسته اند، ادامه داشته است. تداوم این جدال البته خود نشانی از آگاهی افزون و گسترش مبارزه و اعتراضات زنان است. نمونه ها بسیارند. تنها در چند ماه گذشته فرنگیس مظلوم به رغم بیماری به جرم دفاع از پسرش، سهیل عربی، بازداشت شد. مادر علیرضا شیرمحمدی به دلیل نداشتن ۸۰ میلیون‌تومان وثیقه، فرزند خود را در زندان از دست داد. راحله اصل احمدی به جرم خواست آزادی فرزندش، صبا کرد افشاری، بازداشت شد، و موارد متعدد دیگر.
در اخیر ترین مورد، دختر ۵ ساله نازنین زاغری، گیسو رتکلیف، به ناچار ایران را ترک کرد تا بعد از ۳ سال و ۸ ماه، به دور از مادر، نزد پدر زندگی‌کند. این‌در حالیست که مسوولان به طور ضمنی آزادی او را مشروط به نتیجه مذاکره و معامله با بریتانیا کرده اند و آنچه در این میان نادیده گرفته می‌شود، انسان ها، حقوق آنها، عدالت و حقیقت است. از این منظر، عملکرد هر دو حکومت دو روی یک سکه است.
ما امضا کنندگان این بیانیه که برخی مان خود سالیان دراز رنج هجران فرزندانمان را تجربه کرده ایم، بار دیگر اعتراض خود را به ستم بر زنان، رفتارهای غیر انسانی و بی عدالتی اعلام می کنیم.
تجربه تاریخی و واقعیت روزمره بیانگر آن است که مادرانگی به رغم میل حکومت ها با مقاومت و باروری ذاتی خود تا چه حد می تواند به خواست و امکان رهایی گره بخورد. تداوم فشارها و فراق ها بر زنان طی سالهای اخیر را نه عامل شکستن مقاومت که گواه ثابت قدم تر شدن در مبارزه و اراده معطوف به آن می دانیم.
ما زنان این مرز و بوم در این سو یا آن سوی دیوار زندان بر این باوریم که وجدان بیدار جامعه، تاب این‌ستم ها را نخواهد آورد و نه دیر هنگام، بلکه در سپیده دمی نزدیک، با عمل و اراده و هر لحظه، رهایی مادران رنج کشیده این سرزمین را فراهم خواهد ساخت.
دست در دست هم به امید روزهای روشن، صدای مادران در بند باشیم که این عمل سر فصل رهایی وجدان دردآلود جامعه بشری است.
یاسمن آریانی / مریم اکبری منفرد / سیما انتصاری / ارس امیری / مرضیه امیری قهفرخی/ لیلا حسین زاده / نازنین زاغری / زهرا زهتابچی / آتنا دائمی / فاطمه ضیایی / منیره عربشاهی / نگین قدمیان / صبا کردافشاری / ندا ناجی / نرگس محمدی / فرشته محمدی / سپیده مرادی
زندان اوین – مهر ۱۳۹۸”
1398/2
به گزارش اطلس برای چند روز به مرخصی درمانی آمد
1396/9/25
به گزارش هرانا جهت اجرای حکم به زندان اوین منتقل شد. او پیش‌تر به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده بود
1393
به گزارش ایران‌وایر اطلاعاتی‌ها او را بازداشت و برای اجرای حکم به زندان اوین منتقل کردند. این در حالی است که حکم دادگاه تجدید نظر هنوز صادر نشده بود. او به قید وثیقه آزاد شد
1391/12/22
او و تعداد دیگری از همکاران BIHE پس از دریافت احضاریه کتبی در دادسرای اوین حاضر شدند و از آنها خواسته شد تعهد دهند که دیگر با BIHE همکاری نخواهند کرد. به گزارش اطلس زندانهای ایران به نقل از یک منبع مطلع، خودداری تعدادی از ایشان از پذیرش این درخواست، به تفهیم اتهام، به جریان افتادن پرونده قضائی و صدور وثیقه ۵۰ میلیون تومانی برای آنها انجامید
1390/3/1
ماموران اطلاعاتی منزل او و تعدادی دیگر از شهروندان بهایی را که عمدتا اساتید و مدیران موسسه علمی آزاد بهایی (BIHE) بودند بازرسی و تعدادی از شهروندان را بازداشت کردند. این عملیات سرآغاز دور جدیدی از سرکوب جامعه بهایی بود که این بار به طور جدی تحصیل زیرزمینی شهروندان بهایی را هدف می‌گرفت. بعدها واکنش حکومت به این شیوه مقاومت مسالمت‌آمیز بهایی‌ها که هدفش تعالی علمی بخشی از شهروندان و در نتیجه توسعه علمی کشور بود، با حبس و تبعید اعضای این موسسه وارد فاز جدی‌تری از سرکوب شد. اطلس موارد نقض حقوق بشر را در رابطه با این شهروندان بهایی جمع‌آوری کرده است
