رسانه‌های آمریکایی گزارش داده‌اند جو بایدن نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با پیروزی در ایالت پنسیلوانیا حد نصاب ۲۷۰ رای کالج انتخاباتی را برای ورود به کاخ سفید کسب کرد.
همه رسانه‌های معتبر آمریکایی در ساعت ۱۱:۳۰ دقیقه صبح روز شنبه ۱۷ آبان به وقت آمریکا پیروزی آقای بایدن را اعلام کردند و این خبر به شادی هواداران وی در واشنگتن و دیگر ایالت‌های آمریکا منجر شد.
آقای بایدن بعد از انتشار این خبر اعلام کرد: «مایه افتخار و فروتنی من است که مردم آمریکا به من و خانم کاملا هریس معاون اول ریاست جمهوری منتخب اعتماد کردند.»
وی گفت به رغم موانع بی‌سابقه، رکورد رای‌دهی آمریکایی‌ها دوباره ثابت کرد که دموکراسی در اعماق قلب ایالات متحده است.
جو بایدن در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۲ در بیمارستان سنت مری در شهر اسکرانتون در ایالت پنسیلوانیا به دنیا آمد، وی فرزند اول خانواده ای ثروتمند بود و پس از جو پدر و مادرش صاحب یک دختر و دو پسر دیگر شدند، مادر او کاترین فینگن بایدن و پدرش جوزف رابینت بایدن نام داشت.
ویلیام بایدن، پدر پدر پدر پدربزرگ پدری جو، از اهالی ساسکس انگلیس بود که به ایالات متحده مهاجرت کرده بود، پدر پدربزرگ مادری‌اش، ادوارد فرانسیس بلویت، فرزند یک مهاجر ایرلندی، از ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۰ عضو مجلس سنای ایالات متحده به عنوان سناتور ایالت پنسیلوانیا بود.
پدر بایدن که در ابتدا ثروتمند بود اما با تولد وی دچار بحران مالی شد و مدتی مجبور به زندگی با پدر بزرگ و مادر بزرگ مادری شدند، در سال ۱۹۵۳ زمانی که جو بایدن ده ساله بود توانستند دوباره زندگی مستقل را شروع کنند و پدرش با پیدا کردن شغلی متوسط توانست هزینه های خانواده اش را تامین کند.
بایدن در مدرسه دانش‌آموز ضعیفی بود، و کلاس سوم را یک بار تجدید شد و دوباره گذراند، در کودکی با لکنت زبان دست و پنجه نرم می‌کرده است. بایدن در کودکی تلاش می‌کرد که همه چیز را از قبل تمرین کند تا هنگام سخن گفتن در مدرسه دچار لکنت نشود، اما با این وجود هنوز هم در مدرسه مورد اذیت و آزار همکلاسی هایش قرار می‌گرفت.
در دبیرستان عضو تیم فوتبال آمریکایی بود و در پست‌های هافبک و واید رسیور بازی می‌کرد.
بایدن وارد دانشگاه دلاویر شد و از این دانشگاه دو مدرک در زمینه تاریخ و علوم سیاسی دریافت کرد، او در نهایت به دانشگاه سیراکیوز رفته و از آنجا با مدرک حقوق فارغ‌التحصیل شد، او در بین ۸۵ دانشجوی کلاسش در رتبه ۷۶ام قرار گرفت، بایدن اولین نامزد حزب دمکرات در انتخابات ریاست جمهوری از سال ۱۹۸۴ است که مدرکی از یکی از دانشگاه‌های آیوی لیگ ندارد.
بایدن نه سیگار می کشد و نه الکل می نوشد و از این رفتارها به عنوان عصای پای شکسته یاد می کند، بایدن در مصاحبه ای در سال ۱۹۷۰ گفت ، من از فوتبال، موتورسواری و اسکی به عنوان عصا استفاده می کنم … اما اینها عصایی هستند كه من كنترل آنها را دارم، اثرات منفی نوشیدن الکل در خانواده‌های بایدن و فینگن و در محله او باعث شد بایدن از کسانی شود که الکل نمی‌نوشند.
بایدن در سال ۱۹۶۶ در حالی‌که هنوز دانشجو بود، با نیلیا هانتر ازدواج کرد، والدین نیلیا در ابتدا نسبت به ازدواج دخترشان با یک کاتولیک موافق نبودند اما در نهایت پذیرفتند. مراسم عروسی این دو در یک کلیسای کاتولیک رومی در شهرک اِسکانیتلس در ایالت نیویورک صورت گرفت، وقتی جو در دوران آشنایی با نیلیا به رستوران رفت، پول شام بیست دلاری را نتوانست پرداخت کند و نیلیا از زیر میز به او پول داد، وقتی او برای اولین بار مادر نیلیا را ملاقات کرد، مادر همسرش پرسید که او می خواهد برای گذران زندگی چه کاری انجام دهد، بایدن گفت كه قصد دارد رئیس جمهور ایالات متحده شود.
حاصل زندگی جو و نیلیا سه فرزند به نامهای بو بایدن، رابرت هانتر و نائومی کریستینا هر کدام با یک سال فاصله سنی و در سالهای ۱۹۶۹، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱ به دنیا آمدند، جو در یک مصاحبه ای پس از تولد پسر دومش گفته بود عاشق بچه هستم و تا زمانی که یک دختر کوچولو داشته باشم فرزند آوری خواهم داشت.
بعد از فارغ التحصیلی جو به خدمت اعزام شد تا در جنگ ویتنام شرکت کند اما به دلیل بیماری آسم معاف از جنگ شد، بعدها وقتی از او پرسیدند دلیل نرفتن به جنگ را گفت من برای آن ساخته نشده بودم،”افراد دیگر راهپیمایی کردند. من کاندیدا شدم ، در سن ۲۹ سالگی به سنای ایالات متحده انتخاب شدم ، و اینجا آمدم و حضور من در اینجا در توقف جنگ موثر بود”.
در ۱۹۶۸، بایدن به مدت ۶ ماه در یک مؤسسه حقوقی در ویلمینگتون به عنوان منشی کار کرد، بایدن پس از پایان تحصیلات، در مؤسسه وکالتی در ویلمینگتون شروع به کار کرد و همزمان به عنوان وکیل تسخیری کار می‌کرد.
در سال ۱۹۷۲، در سن ۲۹ سالگی، سناتور فعلی جمهوری خواه ، کیل بوگس را شکست داد و پنجمین جوانترین فردی بود که تاکنون به سنای آمریکا انتخاب شده است.
بایدن که اکنون ۷۸ سال دارد اگر در ماه نوامبر انتخاب شود، مسن‌ترین رئیس جمهور بوده است که تاکنون انتخاب شده است، پدر بایدن در ۸۶ سالگی و مادرش در ۹۲ سالگی درگذشت.
در ابتدای کار سیاسی جو بایدن در دسامبر ۱۹۷۲، او در حادثه‌ای تراژیک همسر ۳۰ ساله اش، نیلیا بایدن، و دختر یک ساله شان، نائومی، را در تصادف اتومبیل از دست داد، دو پسر این زوج به نامهای بایو، ۴ ساله، و هانتر، ۳ ساله، از این حادثه جان سالم به در بردند، اما آسیب‌های جسمی شدیدی متحمل شدند، این تصادف در دلاویر و در اثر برخورد واگن استیشن خانواده بایدن با یک تریلر رخ داد، نیلیا و فرزندانش در هنگام حادثه برای آوردن درخت کریسمس به سمت فروشگاه می‌رفتند که زندگی شان به شکلی تراژیک به پایان رسید.
او در حالی که در بیمارستان مراقب پسرانش بود قسم نامه مجلس سنا را خواند.
پس از تراژدی تلخ، بایدن در خانه خود در ویلمینگتون ، دلاور باقی ماند، وی بیش از ۳۰ سال هر روز با قطار ۷۵ دقیقه ای آمتراک به واشنگتن رفت و برگشت کرد، او خدمه آمتراك را “خانواده” خود خوانده و حتی ماموران و کارکنان آن خط مترو را برای صرف کباب به خانه اش دعوت کرد.
بایدن در سال ۱۹۷۷ با جیل تریسی جیکوبز، یک معلم انگلیسی که برادرش به او معرفی کرده بود ازدواج کرد. درحالی که بایدن تنها یک بار عکس جیل را در یک آگهی بازرگانی دیده بود. بایدن آشنایی با جیل را دلیل دوباره علاقه‌مند شدن خود به سیاست و زندگی می‌داند، در ۱۷ ژوئن ۱۹۷۷، آن دو در مقر سازمان ملل نیویورک با حضور یک کشیش کاتولیک ازدواج کردند، آنها در ۱۹۸۱ صاحب یک دختر به نام اشلی بلیزر شدند، جو و همسرش جیل هر دو کاتولیک هستند و به‌طور منظم به کلیسای سن جوزف در برندی‌واین می‌روند.
در سال ۱۹۸۷ برای اولین بار کاندیدای ریاست جمهوری شد، وی پس از اینکه مشخص شد وی در بخشهایی از سخنرانی خود پیشینه خانوادگی خود را به نیل کینوک ، رهبر حزب کارگر انگلیس نسبت داده و همچنین به دلیل سرقت ادبی و کپی متن سخنرانی از جان اف کندی و دو سخنران دیگر مورد انتقاد قرار گرفت و از آنجا پشتوانه خوبی برای پیشی گرفتن در انتخابات نداشت، از دور کنار رفت.
در فوریه ۱۹۸۸ پس از شکایت از سردردهای تکرار شونده، بایدن دو مرتبه دچار رگ‌برآمدگی مغزی شد، یک مرتبه در سمت راست و بار دیگر در سمت چپ، او مجبور شد دو مرتبه زیر تیغ جراحی پر ریسک با تأثیرات بلند مدت بر کارایی مغزی رود، در فوریه ۱۹۸۸، او را با آمبولانس به مرکز پزشکی والتر رید نیروی زمینی منتقل کردند و برای درمان آنوریسم مغزی که نجات جانش به آن بسته بود، تحت عمل قرار گرفت، زمانی که رو به بهبود بود، دچار آمبولی ریه گردید.
دومین عمل برای درمان رگ‌برآمدگی در مه ۱۹۸۸ انجام شد، حضور در بیمارستان و پروسه درمان باعث شد بایدن از حضور در سنا باز بماند، او روی هم رفته هفت ماه در سنا حاضر نشد.
در سالهای حضورش در سنا، بایدن برای خود به عنوان فردی «وراج» و کسی که «پای خود را در دهان خود می‌گذارد» (یعنی حرف‌های خجالت‌آور می‌زند) شهرت پیدا کرد، او یک سخن‌ور و بحث‌کننده ماهر بود که معمولاً به تاک شوهای صبح یکشنبه دعوت می‌شد، او معروف بود به اینکه در سخنرانی‌هایش به متن از قبل آماده‌شده وفادار نمی‌ماند و به گفته نیویورک تایمز، ممکن است هر چیزی را به زبان بیاورد.
با ثروتی حدود ۵۹ تا ۳۶۶ هزار دلار و بدون هیچ درآمدی بیرون از سنا، بایدن یکی از فقیرترین سناتورها بود، به گفته خودش، او دومین عضو فقیر سنا و مجلس نمایندگان بود، بایدن در سالهای ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ درآمدی معادل ۱۵٫۶ میلیون دلار داشت، در ژوئیه ۲۰۱۹ خانواده بایدن اعلام کرد که دارایی‌شان بین ۲٫۲ تا ۸ میلیون دلار افزایش داشته که دلیل اصلی این افزایش انجام سخنرانی‌ها و قراردادهایی برای نوشتن تعدادی کتاب بود.
در سال ۲۰۰۸ ، بایدن برای دومین بار کاندیدای ریاست جمهوری شد اما پس از پنجمین حضور در مجمع انتخاباتی آیووا از سمت خود کناره گیری کرد، هفت ماه بعد ، باراک اوباما او را به عنوان رقیب خود انتخاب کرد.
یک تراژدی هولناک دیگر زندگی جو بایدن در طول حضور در مقام معاون ریاست جمهوری ایالات متحده را دستخوش تغییری دیگر کرد و آن زمانی بود که در می ۲۰۱۵، پسر بزرگش، بو بایدن، در سن ۴۶ سالگی به دلیل ابتلا به بیماری سرطان درگذشت، جو و همسر دومش، جیل بایدن، برای این موضوع آمادگی نداشتند هر چند ابتلای بو به سرطان مغز از آگوست ۲۰۱۳ برای آنها مسجل شده بود، جیل درباره مرگ پسر خوانده اش چنین گفته است: «در تمام طول دوران بیماری بایو، اگر چه تشخیص‌ها از ویرانگر بودن بیماری خبر می‌داد، اما همیشه امید داشتیم. هیچگاه نامید نشدیم، درمان‌ها پس از درمان‌ها را امتحان کردیم، ماه پس از ماه، اما همیشه فکر می‌کردیم ـ تا زمانی که او چشم هایش را بست ـ همیشه فکر می‌کردیم که او زنده می‌ماند».
اما بایو خود می‌دانست که زندگی اش کوتاه خواهد بود، بایدن در مصاحبه‌ای در این باره گفت که یک ماه قبل از مرگ، پسرش او را کنار خود نشانده و به او چنین گفته است: «می دانم که چقدر مرا دوست داری، باید قولی به من بدهی، به من قول بده که با این موضوع کنار خواهی آمد».
در سال ۲۰۱۴، جو بایدن با کسب رتبه ۵۷۷ از ۵۸۱ ، به عنوان یکی از کم درآمدترین مقامات دولتی آمریکا معرفی شد.
تنها دختر جو بایدن در صنعت مد فعال است و یک شرکت تولید لباس در امریکا دارد، اشلی در گفتگو با برادرش، هانتر ، در کنوانسیون ملی دموکراتیک سال ۲۰۲۰ ، گفت که پدرش به عنوان رئیس جمهور ثابت قدم خواهد بود ، و او حتی زمانی که شما نمی خواهید آن را بشنوید ـ حقیقت را به شما می گوید، وی در حال حاضر با هاوارد کرین، جراح پلاستیک ازدواج کرده است.
نوه اول بایدن دختر ۲۶ ساله هانتر به نام نائومی است که به یاد دختر درگذشته جو بایدن، این اسم برای او انتخاب شده است. فینگان و مایسی دیگر دختران هانتر هستند. ناتالی بایدن فرزند بزرگ بو بایدن، بو بایدن پسر دیگری به نام رابرت هانتر بایدن ۲ دارد، همچنین هانتر دو فرزند متولد سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ از ازدواج دوم خود دارد.
فیلم مورد علاقه او ارابه های آتش است، او تمایل شناخته شده ای به بستنی دارد، او یک بار خبرنگاری را به مسابقه کشتی دعوت کرد، او به دریافت اخبار خودرو از طریق اپلیکیشن مجله ماشین است.
در مورد ایران؛ بایدن خواستار ازسرگیری روابط ایران و آمریکا بوده و با تغییر رژیم مخالف است، او پس از انتخابات ۱۳۸۸ ایران انتقاداتی را مطرح کرد، اما بیان داشت آمریکا به سیاست مذاکره ادامه می‌دهد.
بایدن به عنوان معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا در زمان امضای برجام، از حامیان آن بود و بعد از خروج دونالد ترامپ از این توافق، او را سرزنش کرد. او در ادامه «رسیدن به توافق بهتر» را توهم خواند و گفت برای رسیدن به برجام «چندین سال فشار تحریم، دیپلماسی دقیق و حمایت جامعه جهانی» صرف شده‌است.
در ۲۴ شهریور ۱۳۹۹، بعد از اعدام نوید افکاری توسط نظام جمهوری اسلامی، بایدن در توئیتی نوشت که «اعدام ظالمانهٔ نوید افکاری یک مضحکه است، هیچ کشوری نباید معترضان مسالمت آمیز را دستگیر، شکنجه یا اعدام کند.» او از سیاست‌های ترامپ در قبال رژیم حاکم بر ایران انتقاد کرد و وعده داد در صورت پیروزی در انتخابات حکومت جمهوری اسلامی را بخاطر نقض حقوق بشر مانند اعدام نوید افکاری و حبس زندانیان سیاسی مثل نسرین ستوده مجبور به پاسخگویی کند.
بایدن از افزایش حداقل دستمزد در آمریکا حمایت می‌کند، او همچنین خواستار افزایش مالیات بر سود سرمایه‌گذاری، رایگان‌سازی دانشگاه‌های دولتی و بازسازی دولتی زیرساخت‌های جاده‌ای و انرژی است.
